Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
ətli — sif. 1. Ətcə dolğun; kök, ətli canlı. <Kərim baba> yaşlı olduğu halda, daima açıq, geniş çöllərdə yaşamış bu adamın üzü ətli, yanaqları qıpqırmızı, vücudu sapsağlam idi. A. Ş.. Çırağın tutqun işığında <Qaragünənin> iri, ətli üzündəki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canlı — sif. 1. Diri, sağ, yaşayan (ölü ziddi). Canlı orqanizm. Canlı hüceyrə. – Ucalan heykəl canlı bir insan kimi görünürdü. S. R.. // is. mənasında. Diri adam (heyvan), sağ adam (heyvan). Bu kəndə getsən, ancaq arvad, uşaq və qoca kişilərdən başqa bir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərarətli — sif. 1. İsti, qızmar, yandırıcı. Hərarətli günəş. Hərarətli soba. – Çıxarır zahirə şöhrətli Ural qatlarını; Rəngbərəng, canlı, hərarətli metal qatlarını. M. Müş.. 2. Hərarəti, istisi olan; qızdırmalı. 3. məc. Qızğın, atəşin, alovlu, ehtiraslı,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərvətli — sif. və is. Sərvəti olan, dövlətli, varlı, sərvətdar. Sərvətli adam. – Ətrafdan həyəcanlı səslər gəlirdi; sərvətlilər qızıllarını basdırırdılar, fəqirlər də damlara doluşub «Allah» sədasını göyə qovzayırdılar. Ç.. // Zəngin. Gündüz baxdım göy… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağır — sif. 1. Böyük çəkisi, vəzni olan (yüngül ziddi). Ağır yük. Ağır daş. Ağır çamadan. – Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi. M. C.. Küçələr izdihamla çalxanır; Yükü ağır bir gəminin ləngəri kimi. R. R.. // Sanballı. 2. Güclü, şiddətli, təsirli.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolğun — sif. 1. Orta dərəcədə kök, dolu, ətli canlı. Dolğun yanaq. – . . Şərəf . . qələmə ağaclar kimi şax və nazik bədənli Şirzadı, . . dolğun, qarayağız Qızyetəri içəri buraxdı. M. İ.. Katib dolğun, sarısaçlı, ortaboylu bir qız idi. Ə. Vəl.. Batalyon… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dolu — 1. sif. 1. İçərisi boş olmayan, ağzına qədər bir şeylə doldurulmuş, ya dolmuş. Dolu şüşə. Dolu qab. Dolu hovuz. – Günlərimiz keçəydi qızğın fərəhlər kimi; Dolu qədəhlər kimi. M. Müş.. Abbas kişi dolu bir heybə hazırlayıb yəhərin qaşına saldı. M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
girdəsifət(li) — sif. Sifəti girdə və kök olan. Girdəsifət oğlan. Girdəsifətli qadın. – İmran girdəsifət, alagöz, güləşqabaq, gözəl bir uşaq idi. M. C.. Sürücü qaragöz, qaraqaş, qırmızı, girdəsifət, sağlam bir cavan idi. S. Vəliyev. Tofiq isə, əksinə, alçaqboylu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ətmətən — (Şəmkir) ətli canlı, kök, tosqun. – Ətmətən adam boş olur, yol yeriyəmmir … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ları — I (Ağdam, Bərdə, Gədəbəy, Salyan, Gəncə, Lənkəran, Şahbuz, Salyan, Şamaxı) 1. toyuq cinsi (Gədəbəy). – Toyuğumuzun iksi larıdı, qalannarı yox 2. döyüşkən toyuq və ya xoruz (Ağdam, Şahbuz). – Bizim bir ları xoruzumuz var; – Bı xoruz larıdı (Ağdam) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
